Spaanse praatjes
Wij wanen ons in dit andere Spanje vaak op de set van één van de films van de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar, steevast met de vele absurde soapachtige verhaallijnen. Met enige verbazing en vermaak kunnen wij hier immens van genieten! Wij hebben ons inmiddels overgegeven aan de Spaanse paciencia. In ons Andalusiëblog schreef Reijer uitvoerig over momenten waarop we geconfronteerd werden met taalachterstand en cultuurverschillen in de sociale interactie met onze Spaanse dorpsgenoten.
In Spaanse praatjes verschijnen wekelijks korte verhalen en flashbacks. Stap voor stap groeit dit uit tot een verhalenbundel uit het zonnige Andalusië.
Schrijf je in en ontvang het e-book La gente de media Haba.
-
Spanish chit-chat
In this part of Spain, life sometimes feels like a scene from a Pedro Almodóvar film—full of unexpected twists and colorful characters. With a mix of wonder and amusement, we enjoy every moment. Over time, we’ve embraced the Spanish paciencia.
This blog shares weekly Spanish chit-chat and flashbacks of conversations with our vecinos, where language and cultural differences sometimes lead to surprising and heartwarming moments. Step by step, it will grow into a collection of stories from sunny Andalusia.
FEatured, 3-MAR 2025
Het eerste Spaanse praatje
Achter het bureau in onze nieuwe ático Lolapaluza: de schuifdeur naar het dakterras staat open, Paradise van Sade klinkt uit Johans telefoon, en een lentebries brengt de geur van beits naar binnen. Ik roep naar Johan, die zittend en liggend op de pergola – op grote hoogte – met een kwast in de weer is: “Un café más?”
-
A first Spanish chit-chat
At the writing nook of our new ático Lolapaluza: the sliding door to the rooftop terrace is open, Paradise by Sade is playing from Johan’s phone, and a spring breeze carries the scent of wood stain inside. I call out to Johan, who is high up on the pergola, paintbrush in hand: “Un café más?”
Flashbacks, 2024/2025
Schrijfsels uit Granada
Waarnemen, kauwen, geraakt zijn, schrijven en lachen om wat er op het papier verschijnt! Af en toe inspireert de mooie omgeving tot het schrijven van een paar persoonlijke rijmende regels. Hier deel ik graag vijf schrijfsels uit het afgelopen jaar.
-
Scribbles from Granada
Observing, chewing, being touched, writing, and laughing at what appears on the paper! Occasionally, the beautiful surroundings inspire me to write a few personal rhyming lines. Here, I’m happy to share five scribbles from the past year.
New Blogpost, 17-MAR 2025
In Spanje schijnt altijd de zon
Het weer is al dagen onstuimig. Het is zigzaggen door onze woonkamer, waar het wasgoed uit onze casas hangt en tergend traag droogt. Zo’n on-Spaanse regenperiode herinnert me aan de confinamiento tijdens corona, in ons eerste emigratiejaar, inmiddels vijf jaar geleden. Toen zaten we vast in huis – nú opperen Jeanette en Paul, een bevriend stel uit Nederland, om te gaan wandelen.
-
The rain in Spain
The weather has been stormy for days. We zigzag through our living room, where laundry from our casas hangs and dries excruciatingly slowly. Such an un-Spanish rainy period reminds me of the confinamiento during COVID, in our first year of emigration, now five years ago. Back then, we were stuck at home – now, Jeanette and Paul, a Dutch couple we're friends with, suggest going for a walk.
Flashback, January 2020
Russen!
Met onze verhuizing naar Spanje voor de boeg, waren we volgeboekt met kerstdiners: bij Francis (de zus van Johan), bij mijn moeder met mijn zus Meris en bij onze Haagse buren. Kerstman Johan had mij ook nog voor een relaxmassage bij Massage Point ingeboekt – om elf uur ’s ochtends op de verhuisdag. Wie verzint zoiets? Na een laatste emotioneel afscheid vertrokken we naar Spanje.
-
Russians!
With our move to Spain ahead of us, our schedule was packed with Christmas dinners: one at Francis’ (Johan’s sister), one at my mother’s with my sister Meris, and one with our neighbours in The Hague. Santa Johan had also booked me a relaxation massage at Massage Point—at eleven o’clock in the morning on moving day. Seriously...? After one final emotional farewell, we set off for Spain.
New Blogpost, 3-MAR 2025
De chico van SEUR
Ik sta hier onder de kanteldeur van de garage van onze Villa Merise. Een grote witte vrachtwagen blokkeert onhandig de straat, en twee stevige en harige Latijns-Amerikaanse hombres, die ik me nog herinner van de eerdere chaotische bezorging van de kapotte koelkast, zijn nu in de weer met het inpakken ervan voor retour. Met mijn hoofd naar rechts weggedraaid om hun bouwvakkersdecolletés enigszins te negeren, vraag ik me af of ik ergens mee kan helpen en verlaat een “Necesitáis ayuda?” mijn mond.
-
The chico from SEUR
I stand here under the tilted door of the garage of our Villa Merise. A large white truck awkwardly blocks the street, and two sturdy, hairy Latin American hombres, whom I remember from the earlier chaotic delivery of the broken fridge, are now busy packing it up for return. Turning my head to the right to somewhat ignore their construction worker cleavage, I wonder if I can help with anything, and a "Necesitáis ayuda?" leaves my mouth.
Flashback, 21-dec 2019
Uitzwaaispeech
Lieve familie en vrienden, wat fijn dat jullie er zijn! Johan vroeg gisteren: "Gaan we eigenlijk nog speechen?" "Nou, laten we maar iets achter de hand houden voor het geval dat," reageerde ik. Waarop Johan, na een korte stilte, zei: "Als je maar niet gaat janken!"
-
Send-off shout-out
Dear family and friends, how wonderful that you’re all here! Yesterday, Johan asked, “Are we actually going to give a speech?” “Well, let’s have something ready just in case,” I replied, followed by a silence that Johan broke with: “As long as you don’t start crying!”