Flashback, januari 2020, Reijer Staats
Russen!
Met onze verhuizing naar Spanje voor de boeg, waren we volgeboekt met kerstdiners: bij Francis (de zus van Johan), bij mijn moeder met mijn zus Meris en bij onze Haagse buren. Kerstman Johan had mij ook nog voor een relaxmassage bij Massage Point ingeboekt – om elf uur ’s ochtends op de verhuisdag. Wie verzint zoiets? Na een laatste emotioneel afscheid vertrokken we naar Spanje.
Na goed twee dagen reizen arriveerden we met onze honden, podenco Mèlo en dalmatiër Joey, in ons Spaanse dorp Pinos del Valle. Ons tijdelijke woonhuis, Casa Una Más, was versierd met vlaggetjes en de kreet Bienvenidos.
Op dag drie zagen we bij de naastgelegen Airbnb een Audi A7 en een grote Mercedes-bus – beide met een sticker van autoverhuurbedrijf Hertz op de achterruit – moeizaam door het smalle, bochtige straatje manoeuvreren en de lastig toegankelijke parkeerplekken opslippen. Uit de gehuurde voertuigen stapten twee niet-zo-sjieke families, gehesen in foute skikleding, de dames met glanzende, opgevulde lippen. Vanaf ons dakterras sloegen Johan en ik dit tafereel gade. We keken elkaar aan en in koor klonk het:
“Russen!”
Oké, als je wilt skiën, dan zit je vanuit Pinos del Valle binnen een uur in de skiliften van de Sierra Nevada. Maar om hier nou op wintersport te gaan...?
Liters wodka en een XXL Weber-barbecue werden uit de Mercedes gesjouwd, en ’s nachts werd er tot het ochtendgloren foute Russische discomuziek gedraaid, gepaft, gezopen, geouwehoerd en vlees geroosterd op de kleine patio van de Airbnb – direct naast ons slaapkamerraam.
Op oudejaarsdag was er even WhatsApp-contact met de directe buren, en we besloten te overleggen bij ons voor de deur. Onze Spaanse buurvrouw Josefina schudde haar hoofd en klaagde over de hoeveelheid vlees op de barbecue van de Russen:
“Mucha, mucha, mucha carne en la barbacoa. ¡Los Rusos aman la carne!”
Wijzend naar onze grommende Joey grapte buurman Robin, met zijn droge Engelse humor, dat Russen óók erg van honden houden. Josefina sloeg geschrokken de handen voor haar gezicht:
“¿Los Rusos aman los PERROS en la barbacoa?”
Pas twee dagen later ging het geluidsvolume van de Russen weer omhoog. Ik besloot dan toch maar om in m’n boxershort buiten te vragen om stilte. Het werkte. We hoorden verder geen kik meer.